آشنایی مقدماتی با پروتکل Domain Name System
به نام خدا
آشنایی مقدماتی با DNS (Domain Name System)
اگر به طور مقدماتی با بستن یک شبکه آشنا شده باشید می دانید که یک کامپیوتر در یک شبکه دارای یک نام خاص می باشد و دیگر کامپیوترهای شبکه این کامپیوتر را با اسم آن می شناسند و می دانید که اگر شبکه ما به یک شبکه بزرگتر به نام اینترنت متصل باشد این کامپیوتر در شبکه بزرگتر یعنی اینترنت با یک آدرس به نام IP Address شناخته می شود.به نظر شما کامپیوتر من که الآن در یک شبکه عضو است توسط کامپیوتر همسایه اش به کمک IP Address شناخته می شود یا به کمک نامی که مدیر این شبکه برایش معرفی کرده است؟برای کامپیوتری در یک شبکه دیگر چطور؟
در واقع کامپیوتر ما درشبکه محلیمان یک نام دارد و در شبکه جهانی نامی دیگر!
برای عامیانه کردن موضوع یک شخص با نام David را در نظر بگیرید؛ برای ارتباط با این شخص باید به کمک تلفن او با او ارتباط برقرار کرد.حال اگر این شخص تلفن جدیدی بخرد ما چگونه به او مرتبط شویم ؟در واقع این شخص همان David است که در شبکه اپراتور تلفن آدرس دیگری را برگزیده.تنها کسی که می تواند ما را به او مرتبط کند راهنمایی است که بداند David در اپراتور اکنون دارای چه آدرسی است و به طور کلی بداند هر شخصی که مشترکی از اپراتور است چه شماره تلفنی دارد.کار پروتکلDNS کاری شبیه به این مبدل نام به شماره تلفن است.
DNS یکی از پروتکل های لایه کاربرد است و وظیفه آن تبدیل نام کامپیوتر در شبکه به IP Address می باشد در واقع کار DNS شبیه 118در شبکه تلفن می باشد.در پروتکل DNS دو طرف درگیر کار با پروتکل می باشند:به نام خدا
آشنایی مقدماتی با DNS (Domain Name System)
اگر به طور مقدماتی با بستن یک شبکه آشنا شده باشید می دانید که یک کامپیوتر در یک شبکه دارای یک نام خاص می باشد و دیگر کامپیوترهای شبکه این کامپیوتر را با اسم آن می شناسند و می دانید که اگر شبکه ما به یک شبکه بزرگتر به نام اینترنت متصل باشد این کامپیوتر در شبکه بزرگتر یعنی اینترنت با یک آدرس به نام IP Address شناخته می شود.به نظر شما کامپیوتر من که الآن در یک شبکه عضو است توسط کامپیوتر همسایه اش به کمک IP Address شناخته می شود یا به کمک نامی که مدیر این شبکه برایش معرفی کرده است؟برای کامپیوتری در یک شبکه دیگر چطور؟
در واقع کامپیوتر ما درشبکه محلیمان یک نام دارد و در شبکه جهانی نامی دیگر!
برای عامیانه کردن موضوع یک شخص با نام David را در نظر بگیرید؛ برای ارتباط با این شخص باید به کمک تلفن او با او ارتباط برقرار کرد.حال اگر این شخص تلفن جدیدی بخرد ما چگونه به او مرتبط شویم ؟در واقع این شخص همان David است که در شبکه اپراتور تلفن آدرس دیگری را برگزیده.تنها کسی که می تواند ما را به او مرتبط کند راهنمایی است که بداند David در اپراتور اکنون دارای چه آدرسی است و به طور کلی بداند هر شخصی که مشترکی از اپراتور است چه شماره تلفنی دارد.کار پروتکلDNS کاری شبیه به این مبدل نام به شماره تلفن است.
DNS یکی از پروتکل های لایه کاربرد است و وظیفه آن تبدیل نام کامپیوتر در شبکه به IP Address می باشد در واقع کار DNS شبیه 118در شبکه تلفن می باشد.در پروتکل DNS دو طرف درگیر کار با پروتکل می باشند:
DNS client
درخواست کننده IP Address
DNSserver:
سروری حاوی host name و IP های متناظر ومنابع موجود و انواع آن در شبکه ای که در آن قرار دارد میباشد که می تواند یا سرور مورد نظر تبادل اطلاعات کند.به منبع اطلاعاتیResource Record گفته می شود به این ترتیب ما فقط با نام کامپیوتر سروکار داریم و روترها فقط با IP Address.
نام نواحی:
لازم به ذکر نیست که در اینترنت میلیاردها آدرس وجود دارد.مدیدریت و اداره برای دسترسی ها به این آدرسها،به صورت متمرکز اگر غیرممکن نباشد بسیار دشوار است.لذا بذای اداره این آدرسها از ناحیه ها کمک گرفته میشود.بدینصورت که چند ناحیه اصلی وجود دارد مثل نواحی عمومی(com-org-net-edu و ...) و نواحی کشوری(ir-jp و...) که هرکدام شامل چند زیر ناحیه می شوند.هر دامنه وظیفه مدیریت و دسترسی به زیر دامنه های خود را دارد.برای مثال در آدرس isfpc.mihanblog.comcom نام دامنه اصلی است و mihanblog یکی از زیردامنه های آن میباشد وispf یکی از زیر دامنه های mihanblog می باشد.هر دامنه برای ایجاد شدن مجوز ناحیه سطح بالاتر را نیاز دارد.
کلاسهای DNS
درDNS چهار کلاس از سرورها موجود است که عبارتند از :
l Root Name Server : 13 سرور جهانی از آن وجود دارد که بیشتر آنها در امریکای جنوبی مستقرند.در این serverها ادرس IPهایی نگهداری می شود که از دامنه اصلی آدرسها پشتیبانی می کند.
l TLD DNS server:این سرورها مسول دامنه های سطح بالای عمومی و کشوری هستند(.com - .org - .ir و...)
l Authoritative Name Server : آخرین پناهگاههر سازمانی که می خواهد دسترسی عمومی را از طریق اینترنت برای کاربران فراهم کند باید رکوردهایی را در DNS ایجاد کند که نام میزبان خود را به IP Address نگاشت کند. Authoritative Name Serverها محل نگهداری این رکوردها هستند
l Local Name Server : برای نام هایی که به طور محلی بسیار استفاده می شود مناسب است و به منزله یکcache برای آدرس یابی شبکه محلی است.این نوع سرور بیشتر یک ساختار متنمرکز دارد تا ساختار سلسله مراتبی به عبارت دیگر:
این سرورها در خواست ها را از کامپیوتر شبکه محلی دریافت می کند چنانچه قبلا توسط کامپیوتر دیگری در این شبکه به نام مورد نظر دسترسی وجود داشته IP مربوطه را به او بر میگرداند در غیر اینصورت درخواست را به سرورها سطح بالاتر انتقال می دهد.
سلسله مراتب آدرسهای DNS
حتما تاحالا در فضای نامهای اینترنت متوجه نامهای سلسله مراتبی شده اید:
.ir
.ac.ir
.ui.ac.ir
eng.ui.ac.ir
این ایده سلسله مراتبی ناشی از وجود همین کلاسهای DNS می باشد.حال شاید بهتر بتوان نحوه عملکرد DNS را تشریح کرد
DNS از پیغامهای کوتاه استفاده می کند لذا از پروتکل UDP برای ارسال پیغامها استفاده می کند.
انواع کارکرد DNS
نحوه کار پروتکل DNS به دونوع تکراری(Iterative) و بازگشتیRecursive)) انجام می گیرد:
در Iterative DNS تمام پاسخ هایی که داده می شود به سرور سوال کننده است،برای مثال هنگامی که شما به دنبال آدرسی می گردید آنرا از تک تک افرادی که مجاور شما هستند سوال کنید.نکته ای که باید دانست اینست که سوال کننده کامپیوتر میزبا نیست بلکه DNS Server موجود در شبکه محلی است.
در Recursive DNS هر سرور مسئول پیدا کردن IP یک سرور دیگر می شود.یک مثال دنیای واقعی را بررسی کنیم :
وقتی ما آدرس :اصفهان- دروازه شیراز -دانشگاه اصفهان- دانشکده فنی مهندسی جدید را نیاز داریم به سرور اصفهان می سپاریم که آدرس دروازه شیراز -دانشگاه اصفهان- دانشکده فنی مهندسی جدید را برای ما پیدا کند.سرور اصفهان به سرور دروازه شیراز می سپارد که آدرس دانشگاه اصفهان- دانشکده فنی مهندسی جدید را پیدا کند سرور دروازه شیراز به سرور دانشگاه اصفهان می سپارد که آدرس دانشکده فنی مهندسی جدید را برای او پیدا کند حال سرور دانشگاه اصفهان آدرس فنی مهندسی جدید را به همراه آدرس خود به سرور دروازه شیراز برمی گرداند سپس سرور دروازه شیراز نیز به همین ترتیب عمل می کند تا بالاخره آدرس مورد نظر به طور کامل در کنار هم قرار گیرد و به درخواست کننده بازگشت داده شود.
حال اگر نحوه یافتن IPآدرس eng.ui.ac.irرا در روش بازگشتی بررسی می کنیم:
فرض کنید ما در یک شبکه محلی در شیراز قرار داریم و آدرس eng.ui.ac.ir را در نوارآدرس کامپیوتر خودمان کلیک می کنیم اتفاقی که می افتد اینست که:
یک در خواست UDP به سرور شبکه محلی فرستاده می شود چنانچه یکی از کامپیوتر های شبکه محلی ما در چند ساعت اخیر(باید توجه داشت که پیغامهایDNS دارای فیلدی به نام Time to live هستند) به این آدرس دسترسی داشته بود IP ان برای کامپیوتر ما فرستاده می شود وما به کمک آن به این سایت متصل می شویم اما چنانچه اینگونه نباشد سرورDNS شبکه ما یک در خواست UDP به سرور ir می فرستد(IP Address ، DNSهای فمی همیشه ثابت و در تمام سرورها جاگذاری شده است).سرور ir یک درخواست به زیر ناحیه خود یعنی ac.ir می فرستد.حال سرور ac یک درخواست به زیر ناحیه خود یعنی ui.ac می فرستد سرور ui یک درخواست به زیر ناحیه خود یعنی eng می فرستد.حال پاسخ ها که حاوی IP Addressها است به صورت بازگشتی به به سرورهای فرواخوان بازگشت داده می شود تا به کامپیوتر ما برسد.
